تأثیر آموزش تن آرامی به مادران باردار بر کیفیت زندگی و شدت اندوه بعد از زایمان

مقدمه: تغییرات جسمی و روحی ایجاد شده در دوران پس از زایمان، بر روان و کیفیت زندگی مادر تأثیر می گذارند. اندوه پس از زایمان ازجمله عوارضی است که می تواند بر سلامت جسمی و روانی او تأثیر گذارد، بنابراین پیشگیری از آن می تواند در سلامت روانی خانواده مؤثر باشد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش تن آرامی به مادران باردار بر کیفیت زندگی و شدت اندوه پس از زایمان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در آن 84 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان های حافظ و شوشتری شهر شیراز، طی سال 1389 به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. به گروه شاهد فقط مراقبت روتین و به گروه آزمایش علاوه بر آن، آموزش تن آرامی نیز ارائه گردید . درنهایت در روزهای اول و دهم بعد از زایمان، شدت اندوه با استفاده از ابزار خودسنجی افسردگی زونگ و کیفیت زندگی توسط مقیاس اختصاصی کیفیت زندگی سنجیده شد. نتایج: دو گروه آزمایش و شاهد، ازنظر متغیرهای دموگرافیک و مامایی تفاوت آماری معناداری نداشتند (05/0 p> ). نتایج پژوهش، اختلاف آماری معناداری را در شدت اندوه در گروه آزمایش و شاهد در روز اول و دهم نشان می دهد (05/0 p< ). همچنین در بازه زمانی ذکر شده، اختلاف معناداری در ابعاد احساس مادر خود و فرزندش در مقیاس کیفیت زندگی درگروه آزمایش نسبت به گروه شاهد وجود دارد (05/0 p< ). نتیجه گیری: براساس پژوهش حاضر، به نظر می رسد مداخله تن آرامی روشی بی خطر، مفید و بدون هزینه در کاهش شدت اندوه و ارتقای کیفیت زندگی پس از زایمان در مادران می باشد، بنابراین باتوجه به فواید بسیار آن بر بهبود سلامت روانی مادر، انجام آن بعد از زایمان به کلیه مادران توصیه می گردد